بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
عالمى نزد عابدى رفت و از او پرسید:
نماز خواندنت چگونه است ؟
عابد: از عبادت مثل من عابد مى پرسى ؟ با اینکه نمازم خیلى طول مى کشد، من از فلان وقت تا فلان وقت مشغول عبادت هستم .
عالم : گریه ات هنگام راز و نیاز چگونه است ؟
عابد: چنان مى گریم که اشکهایم جارى مى گردد.
عالم : براستى اگر بخندى ولى خدا ترس باشى ، بهتر از گریه اى است که به آن ببالى و افتخار کنى .
((ان المدل لا یصعد من عمله شى ء)):
آن کس که به عملش ببالد چیزى از عملش بالا نمى رود. (مورد قبول درگاه الهى نمى شود.)(۱۲۰)
………………………………………………………
۱۲۰- ب : ج ۷۲، ص ۳۰۷ و ۳۰۸٫
داستانهای بحار الانوار جلد پنجم
محمود ناصرى
