کسی ابرها را تکان میدهد
به یک دانهی ریز جان میدهد
کسی راه دریای پر موج را
به یک رود خسته نشان میدهد
کسی با شروع لطیف بهار
به شاخه، گلی نوجوان میدهد
کسی در دل باد و باران و برف
به بال کبوتر توان میدهد
کسی بهتر از مادری مهربان
به نوزاد گنگی زبان میدهد
کسی صبحها، دست خورشید را
به دستان این آسمان میدهد
کسی بعد باران، به چشمان ما
پل خوب رنگین کمان میدهد
بگو کیست جاری در این بیتها؟
کسی که به ما آب و نان میدهد
کسی که نفسهای خوش بوی او
امیدی به قلب جهان میدهد
همان کس که با هدیهی خندهای
خوشی را به ما ارمغان میدهد
کسی نیست جز خالق لحظهها
که یادش به ما روح و جان میدهد
داوود لطفالله