اذن میدان
اجازه گرفتن برای حضور در میدان نبرد، از رسمهای جنگ آوران قدیمی بوده که افراد برای نبرد تن به تن از فرمانده خود رخصت گرفته و سپس راهی صحنه کارزار میشدند. در حماسه عاشورا، یاران امام حسین (ع) برای رفتن به میدان از آن حضرت اجازه میگرفتند. اجازه گرفتن آنان با سلام آغاز میشد که در واقع به آن سلام وداع میگفتند. امام حسین (ع) در پاسخ به سلام آنان میفرمود: سلام بر تو، ما هم به دنبال تو میآییم. سپس امام آیه ۲۳ سوره احزاب را قرائت میکرد. گاهی امام حسین(ع) به برخی افراد مثل مادر یا همسر بعضی از یارانش اجازه میدان نمیداد و به برخی هم مانند حضرت قاسم (ع) دیرتر اجازه حضور در میدان نبرد را میداد. در روز عاشورا حضرت سیدالشهدا(ع) به برادر خود حضرت ابوالفضل(ع) هم دیرتر اجازه میدان داد. زیرا آن حضرت سقای خیمهها و اطفال خاندان پیامبر بود و از طرف دیگر علمدار و پرچمدار لشکر امام حسین(ع) بود.
بالاسر
به قسمتی از قبرکه سر میت در آن طرف قرارداد، بالاسر میگویند. این بخش از حرم ائمه و پیشوایان دینی به هنگام زیارت آنان دارای آداب و مستحبات خاصی است.
پامنبری
شاگرد روضه خوان که قبل از استاد خود در پای منبر اشعاری را در پاره مشکلات و مصائب اهل بیت میخواند، به پا منبری معروف است. همچنین به جوان یا نوجوانی که شب کلاهی بر سر گذاشته و در پای منبر مینشست و گهگاه سخنان روضه خوان را زمزمه میکرد هم پا منبری میگویند. این افراد اغلب از فرزندان یا بستگان شخص سخنران بودند که برای یادگرفتن فن سخنرانی همراه آنان به مجالس میآمدند.