حسین منی و انا من حسین
حسین از من است و من از حسین هستم. این بخشی از یک حدیث است که پیامبر گرامی اسلام آن را در وصف حضرت امام حسسین (ع) بیان فرمود. این سخن نشانه وحدت کامل فکری، روحی، عقیدتی و جسمی رسول خدا (ص) با حضرت امام حسین (ع) است. در واقع این سخن پیامبر نشان می‌دهد آنانی که با حضرت سیدالشهدا (ع) به جنگ پرداختند، در اصل به نبرد با رسول گرامی اسلام برخاسته بودند. همچنین از این کلام خاتم الانبیا (ص) می‌توان فهمید که حرکت و قیام امام حسین(ع) در واقع ادامه راه آن پیامبر الهی است.
بانی
در فرهنگ عاشورا به کسی که مجلس عزاداری، تعزیه، روضه و سخنرانی برای امام حسین(ع) و دیگر معصومین بر پا می کند، بانی گفته می‌شود. بانی در لغت به معنای پایه گذار و مؤسس است. بانی این مجالس از روی عشق و علاقه به امامان و پیشوایان دینی دست به این کار زده و هزینه‌های برپایی این مراسم را می‌پردازد. همچنین به مؤسس حسینیه هم بانی گفته می‌شود.
حسینی
هر آنچه که به نوعی منتسب، مرتبط و شباهت با امام حسین(ع) داشته باشد را حسینی می‌نامند. این نسبت می‌توانند از نظر نسل و نژاد باشد که به آن افراد سید حسینی می گویند و می‌تواند از نظر مردم و عقیده باشد که آن افراد هم از فکر و عقیده، پیروان امام حسین (ع) محسوب می‌شوند. هر چیز دیگری هم که ویژگی‌های روحی، فکری و حماسی امام حسین (ع) را داشته باشد عنوان حسینی را با خود به همراه دارد. شور حسینی، عشق حسینی، نوای حسینی، حماسه حسینی و . . . از جمله این ویژگی هاست. گاهی هم این واژه حسینی همچون حرم حسینی، کربلای حسینی، عاشورای حسینی و غیره مخصوص حضرت سیدالشهدا (ع) است.
