عنوانی بود که از سوی یزید و ابن زیاد به امام حسین (ع) داده شد. این لغت به معنای شورشی و یاغی است و منظور از آن در اینجا تعلق داشتن به یک کشور بیگانه نیست. از آن زمان که در جنگ صفین عده‌ای از فرمان حضرت علی(ع) سرپیچیی کردند و اقدام به شورش نمودند، لقب خوارج گرفتند. از آن به بعد این واژه مفهومی ناپسند در عراق پیدا کرد. ابن زیاد به تعبیر خود نهضت امام حسین (ع) را نوعی خروج تلقی کرد و به آن حضرت لقب خارجی داد. امام حسین (ع) به دنبال خودداری از بیعت با یزید و بیرون آمدن از مدینه و حرکت به سوی مکه، از واژه خروج استفاده کرد و خروج خود را به عنوان اصلاح طلبی در امت پیامبر اعلام نمود. باید توجه داشته باشیم که اگر خروج و شورش علیه حکومت اسلامی باشد، باید با آن افراد مبارزه کرد. اما اگر این حرکت بر ضد ظلم و ستم باشد یک وظیفه بوده و بسیار ارزشمند است. یزید برای آنکه کشتن امام حسین (ع) را توجیه کند، قیام آن حضرت را شورش بر ضد خلیفه اسلامی عنوان کرد. حال آنکه قیام امام حسین (ع) نشان می‌دهد حرکت آن حضرت برای مبارزه با ظلم و ستم بوده تا پرده‌های غفلت و نادانی را از پیش چشم مردم بردارد.
خارجی / اصطلاحات عاشورائی
[تاريخ:۲۴ آذر ۱۳۸۹] ~ اصطلاحات عاشورائی
مشترک شوید و مطالب ما را از دست ندهید.