بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
چهارمین نایب امام عصر در سال (۳۲۹) از دنیا رحلت نمود. (امام ) پیش از غیبت کبرى نامه اى به او نوشت که مضمون آن چنین است :
اى على بن محمد سمرى ! خداوند در مصیبت وفات تو پاداش بزرگ به برادرانت عطا کند. تو تا شش روز دیگر از دنیا خواهى رفت . کارهایت را سامان بده و جانشینى براى خودت تعیین نکن ! زمان غیبت کبرى فرا رسیده است . تا خداوند اذن ندهد و زمان طولانى نگذرد و دلها قساوت نگیرد و زمین از ظلم و ستم پر نشود، من ظهور نخواهم کرد.
افرادى نزد شیعیان من ، مدعى مشاهده من خواهند شد. آگاه باشید هرکس پیش از خروج ((سفیانى )) و ((صیحه آسمانى ))(۸۴) چنین ادعاى کند دروغگو و افتراء زننده است .(۸۵) و هیچ حرکت و نیروى جز به اراده خداوند بزرگ نیست .(۸۶)
على بن محمد سمرى این نامه را شش روز پیش از وفات به شیعیان نشان داد و چشم از جهان فرو بست و از آن زمان غیبت کبرى شروع شد.
………………………………………………………..
۸۴- خروج شخصى بنام سفیانى و صداى آسمانى از علامتهاى هستند که نزدیک ظهور امام رخ خواهد داد.
۸۵- منظور امام کسانى است که مدعى مشاهده و نیابت از ناحیه حضرت هستند. زیرا بسیارى از بزرگان بحضور امام عج رسیده و مشکلاتشان را بوسیله ایشان حل کرده اند.
۸۶- بحار: ج ۵۱، ص ۳۶۱٫
داستان بحارالانوار جلد سوم
محمود ناصرى