بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ
عبدالرحمن سلمى به یکى از فرزندان امام حسین علیه السلام سوره حمد را آموخت . هنگامى که پیش پدر خویش آمد و آن سوره را خواند، حضرت به عبدالرحمن هزار دینار پول و هزار دست لباس بخشید و دهان او را نیز پر از ((در)) نمود، که بعضى در خصوص این بخشش ها به آن حضرت اعتراض کرد. – به خاطر تعلیم آن همه جایزه دادى !-
حضرت در پاسخ فرمود:
– جایزه من کجا مى تواند به عطاى (تعلیم سوره حمد) عبدالرحمن برسد.
سپس این اشعار را بیان فرمود:
اذا جادت الدنیا علیک فجد بها
على الناس طرا قبل ان تتفلت
فلا الجود یفنیها اذا ماهى اقبلت
و لا البخل یبقیها اذا ما تولت
هنگامى که دنیا تو بخشید، تو هم به مردم ببخش ! پیش از آنکه از دستت برود.
زیرا نه بخشش آن را از بین مى برد، هنگامى که روى آورد و نه بخل آن را باقى مى گذارد، وقتى که دنیا از تو روگردان شود.(۳۸)
………………………………………………………..
۳۸- بحار: ج ۴۴، ص ۱۹۱٫
داستان بحارالانوار جلد سوم
محمود ناصرى